Над родным краем пануюць вятры
У ВКЛ зноў зіма.
Мы прасядзім з табой да зары
Люляючы келіх віна.
Водбліск агню у цябе на твары
Заварожвае, кліча ў палон.
Я ведаю, хутка разыйдуцца хмары
І ў душах адчуем мы перазвон.
Хай растопіць зімовую сцюжу
Еднасць думак, сэрцаў, ідэй.
Мы будзем разам з табой, мілы дружа,
Зіма, я прашу, уцякай хутчэй.