***

Бывай мой любы! Не змог ты ўтрымаць
Кахання, што дадзена нам Богам.
Я вельмі моцна буду сумаваць,
Хадзіць адна па скошаным мурогам.

Я знаю, хутка прыйдзе час.
Мяне ты памаленечку забудзеш.
І разам больш ніхто не ўбачыць нас
Мяне дамоў праводзіць больш ужо не будзеш.

Паедзеш ты далёка ад мяне
І болей не сустрэнемся ніколі.
А я – ў халоднай ледзяной зіме
Ціхутка буду паміраць паволі.