Я не веру… Цяпер я не веру
Бо не стала нічога святога
Зноўку цёмна, мараю паперу…
Што ж, не варта я лёсу другога.
Скамянела душа з цягам часу,
Згас у вочках нябесны агонь.
Ад адчаю няма мне спасу
Працягні мне сваю зноў далонь…
Але любы мяне ўжо не чуе,
Замену мне хутка знайшоў.
А сэрца бяду вяшчуе:
Навошта, навошта пайшоў??