Прыйшла на месца першага спаткання.
Пануе восень там, а не вясна.
Пануе вечар мой. І так далёка ранне.
І я -- адна. І я -- зусім адна.
Прыйшла ў самоце да святога храма,
А выйшла -- з промнем Божага святла.
Я -- не адна, пакуль жывая мама,
Пакуль я веру. Значыць, аджыла,
Адтаяла душа ў любові Божай,
У клопатах штодзённых пра дзяцей.
А вера крыж мне несці дапаможа.
Кажу сабе рашуча: "Стань мацней!"