Я пытаю у сонца і пытаю ў неба,
Чаго ты так горка жывеш,чалавеча?
Аб чым жа ты марыш і як ты жывеш,
Сваю ты зямельку хібА беражэш?
Нікога навокал ты не шануеш,
А болей таго, і зусім не шкадуеш.
І сэрца напоўнена нейкай сумоты,
А дзе тое выйсце з гэтай дрыгвоты?