Як жа нам не любіць
сваю родную мову?
падарункам гучыць
на ёй кожнае слова:
завушніцы, пярсцёнкі,
дыяменты, каралі,
нізка пацерак звонкіх
і жытнёвыя хвалі.
Жыта спелае, жнівень,
бусел на сенажаці...
Мовы дзве ў краіне,
ды адна толькі - маці.
Лістапад і кастрычнік -
ліст упаў на кастрыцу.
Як такое празрыстай
мовы нам не напіцца?
Снежань, студзень і люты
снежаць, студзяць, лютуюць,
калі дрэнна абуты,
пэўна, не пашкадуюць.
Не шкадуе і лёс,
ды і мы не шануем
гаманкую, як лес,
мову нашу - святую.
Сакавік - сакавіты
красавік - красак поўны...
Ты з найбольш старажытных,
Ты адна з найцудоўных,
На суніцах, ажынах
настаяная летам!..
Назаўсёды Скарына
мову нам запаведаў.