Мы не змаглі з табой застацца.
Сыходзіш, блі'снуйшы ты плаццем.
На развітанне пацалунак ў вусны.
Чаго ж мне без цябе так пуста?
Ці памятаеш, як складалі разам
На дыване' мы ноччу пазлы?
Ці памятаеш, як з табой суніцы
Збіралі ранкам мы ў тваю спадніцу?
Мы марылі пра неба ў кветках.
Што перашкодзіла нам, дзетка?
Мы так хацелі да Парыжа,
Каб душы аб’яднаць ў Саборы Кры'жа.
І толькі да шпалераў дотык
Мне нагадае пра цябе, наркотык.
А можа, ўсё, што ёсць, то псута,
Бо удваіх было' нам крута.