Рэдка у жыццi,
Знойдуцца грыбы,
Што захопiць дух
I нахлыне зух.
I забудзеш ты -
Пра свае бяды,
I адыдзе ураз
Гора хоць на час.
Была так са мной:
З лiсiчiк чарадой,
Некалькi разоу
Бачыла баравiкоу
А чырвоны галовы грыбы -
Рэч асобае малвы -
Бо да iх, прыгажуноу,
Маю слабасць i любоу.
I аднойчы дзве сястры
Восенню паехалi у грыбы:
Паглядзець цi есць яны,
Можа, вылезлi з зямлi.
А кашлаты цемны лес
З елак, хвояу i бяроз
Неяк у момант сцiх,
Мабыць, мае штось?
Узяушы у рукi карабы
Рушылi мы у бакi,
Але думка у нас адна -
Пацягнула да чубка.
Быу густы i змрочны ён
Некалькi расло арэшын
Ды зiрнуць рашылi мы
I сагнуушыся зайшлi.
Але разагнуцца не змаглi,
Бо вакол раслi баравiкi.
Божа, колькi iх было!
Вочы разбягалiся ажно.
Не глядзелi мы на голкi.
На каленi сталi лоука..
Нашу радасць не суняць
Пачалi iх цалаваць.
А яны усе маладыя -
Шляпкi цёмныя такiя,
Пад нажамиi так рыпелi
I мы разам з iмi пелi.
Ды па сцежачцы крывой
Пацягалi корабы с сястрой,
Добра, што быу мотаблок
У яго паклалi наш улоу.
М ы хадзiлi некалькi разоу
Да прыгожанькiх дубкоу
Дзе малодзенькi грыбкi
Былi, быццам, малайцы
На узгорках цi у лагчынцы,
Пад карынкай цi iглiцай,
Ля мурашнiкау цi пнёу -
Усюды бачылi грыбкоу.
2
А яшчэ лiсiчак раз
Я сустрэла вернiсаж.
Во, была карцiна -
Лес, а у iм пустыня.
Усе хвоечкi малы -
А мiж голлечка вiдны
Усе лiсiчкi, як адна,
Нiбы, сонейка зямля.
3
Было лета i жара
Голаву мне напякла.
Ну, я хустачку зняла
Прывязала да куста
I здалося, што зямля
Пад нагамI паплыла
Тут убачыла, нязгрэба -
Раздушыла я грыба.
А вакол, куды нi гляну:
Цi пад хвою на пяску,
У бруснiчнiк, у траву
Толькi бачу галаву -
Гэта ж белыя грыбы,
Мне пасланыя былi -
I па дзесяць, i па два
Не хадзiла, а паузла.
Як да дому прынясла,
Палiчыла дзетвара -
Болей тысячы узяла.
Маладога я грыба.