***

Вадим Вольский
 Калі дакрануцца рукой да нябес
 Здесьнуцца лепшыя мары
 Калі не паўсці ад дрыжання ў лес
 Цябе абыходзяць усе хмары

 Трэба быць моцным вельмі заўжды
 Не каб прут, што з жалеза зламаць
 А каб шчыра дарыць усім позірк вясны
 І ад душы рагатаць