"Эйтэлэр: "Кычкырма син, тиз яхшылык белэн тыел!
И жулэр! Кысканга былтыр, кычкыралармы быел!"
Габдулла Тукай "Шурэле" 1907 ел.
Былтыр кысты, былтыр кысты,
Йорий хаман тилмереп.
Уян татар, уян татар,
Кем, кычкыра котыртып?
Шурэлегэ бу килешэ,
Тукай шулай яраткан.
Э, безлэргэ, Илэхыбыз,
Иман сакларга кушкан.
Шурэле кеше колдертеп,
Йорэклэрен киптерэ.
Татар бер берсен уятып,
Кайда бармакчы була?
Бердэмлек юк арабызда,
Миллэтчелек генэ аз.
Аллах дине, хак юлында,
Бердэмлеккэ чын аваз.
Бер гасырдан артык йорий,
Бурэнэсен кутэреп.
Уйланырга вакыт булды,
Ник бу хэлгэ без килдек?
Шурэле булмачы, татар,
Колдермэ бутэннэрен.
Бердэмлек Аллах юлында,
Табылыр югалтканын,.
Шурэлелэр шундый куп лэ,
Миллэтче арасында,
Былтыр кысты диеп йоруче,
Тугэрэк уенында.
Иман белэн кочле миллэт,
Рухны дин тэрбиялий.
Татарны Тукай кисэтэ,
Шурэле булма, син, ди.
Алга таба атла житрэк,
Илэхыга инанып,
Юлын ачылыр сизмэстэн,
Чынбарлыгын, узгэреп.
Шурале булма татар,
Кондэ алга таба бар!