Забываю...Ды толькi нiяк мне цябе не забыць.
Не шукаю...Ды памяць вядзе па знаёмых сцяжынках.
Трапяткiм матыльком у вясну маё сэрца ляцiць...
Зараз кветак няма.Толькi зерня пакуты са скрынку.
Што цяпер меркаваць,разважаць,вiнаватых шукаць?
Пэуна,Лёс... Нечакана з"явiлiся хмары.
Восень. Птушкi у вырай працягваюць сумна гукаць,
I вiльготныя кроплi дажджу прабягаюць па твары.
(водгук на верш Надзеi Верас "Прабач,але я забываю")