Спякота, моцны гук навокал
Я не ведаю шмат слоў, вельмі адзінока
Я імкнуся цераз мост, да святла, у перад
Я не ведаю што там, можа толькі дрэвы?
Я не ведаю як жыць, бо ўсё вельмі цяжка
Над зямлёю б ускружыць, хмаркаю-барашкам
Даляцець бы да нябес, і крануцца зорак
Толькі сумны вельмі лёс і круты пагорак..
Можа я ўсё пераблытаў і цяпер сумую
Ці я раптам пазабыўся і жыццё шкадую?
Я не ведаю, што будзе, дзе я апынуся
Толькі мару што ў вечар, я цябе крануся..