Ветра начнога падых...

Ветра начнога падых
Цынкавай бляхай лязгоча
І гоніць ад скроняў маіх
Сутаньні цёмнае ночы.

Яны не ўладаюць нічым,
Апрэч цемрамаршалаў змрочных,
Між імі драбнютка душы,
Кропляй малою проскочыць.

Яны не ўладаюць нічым,
Прад золкам, на шэрым узьмежжы,
Дзе душа, што іх удалячы,
З вышыні адгукаецца вершам.
-23.04.16.