Скрозь фiранкi свецiць маладзiк у вочы.
Нiбы выцiнанка таямнiчай ночы.
У драулянай хаце цепла и утульна.
Як зауседы зранку ужо не спiць бабуля.
Грукнула дрывами - зачапiлась нечым.
Нешта пашаптала - запалiла у печы.
Па сцянах пабегли вогненныя ценi.
Божа! Як прыемна гэта мiльгаценне!
Падышла...я чую, як няроуна б,ецца
За дзяцей и унукау трапяткое сэрца.
- Дай цябе накрыю - ноч яшчэ - смяешся?
Спi, жыцце такое... Спi, шчэ наустаешся...