Клён расце ў прыгажосці!
Гэты цуд заўважыў хтосьці?
Заірдзеліся яго лісточкі,
Трошкі з пазалотай абадочкі.
Свавольнік-вецер між ствалоў гуляе,
Быццам летні пыл страсае,
Каб у ясны, сонечны дзянёк
Клёнік быў відаць усім здалёк.
Паглядае клён у блакітныя нябёсы,
Не сумуе над сваім ён лёсам:
У сцюжу мерзне, а вясной цвіце,
Летам ад спякоты замірае,
Восенню пад сонцам палыхае.
Быццам неба зараз загарыцца,
Там за лесам сонейка садзіцца.
Клён хаваецца ў пацёмку
З дня ў дзень і без прытомку.
17.09.2011
Фото автора