Джашчыкъ туугъанд бир аламат юйюрде,
Бары къууаналла ариу, кирсиз сабийге.
Атасы да къууанады джашчыкъгъа,
Къартлыгъында таяныр ташына.
Кюнле бара, джылла бара джашауда,
Джаш да ёсе, ата болгъанд къарт аття.
Къарт болса да тириди къарт ата,
Бир ишден да турмайды ол артына.
Аллах сюйген бир адамды тийреде,
Джыйырма джылны азанчыды элинде.
Бюсюреу излемейди ол кесине,
Разыды ол Уллу Аллахны бергенине.
Бир кюн Аллах берди сынамгъа,
Уллу аурууну келтюрелмезча адамгъа.
Ол кюн болду джашы аны къатында,
Таяныр ташы сынмагъан эди алайда.
Орунлары аушунгандыла джашауда,
Иги ата болгъанд «гыкка» джашына.
Джашы болгъанд керти ата «гыккагъа».
Кез керсе да, сан джюрюмейд атада,
Ол ушайды джангы туугъан балагъа.
Бир Аллахдан сора олду анга джашауда,
Джашар кюнюн джашатырыкъ дунияда.
Бош айтмай эди атасы уа джашына:
«Къартлыгъымда таяныр ташым…»- деб, ышара.
Умар Ижаев
Член союза писателей России