Кеб болмай баргъан эдим бир элге,
Къайгъы сезге, танышымы атасыны елгенине.
Адам кеб эди сыйынмазча тийреге…
Игиди ол, кеб болсала адамла ёлгенде.
Къайгъы сез бериб биз чыкъдыкъ джолгъа,
Кеб танышны керген эдим мен алайда.
Келмез адам келген эди алайгъа,
Джюрек бла болмай, кесин кергюзтюрге ол адамгъа.
Кеб да турмай мен баргъанем биягъы элге,
Иги адам аушхан эди ма ол джерде.
Келлик адам келмеген эди ма алайгъа,
Тюз адамдан толу эдиарбаз мында.
Ол сагъатда соруу сордум мен кесиме:
«Нек боладыла быллай затла миллетимде?»
Онглу болсанг, келмезлик да келед сеннге,
Онгсуз болсанг, джуугъунг да сылтау салыр ёлгенинге.
Умар Ижаев
Член союза писателей России