Кароль Войтыла. К польской сосне. пер. с польск

Андреа Дженнифер Олайя
Где виноградник, где душистый померанец
Ты дом простой мой,сосна Закопанья.
Оторванная от своей семьи
Среди чужих сироткою стоишь.

Ты милый гость для взора моего,
Нам выпала с тобой одна судьбина
И я здесь пилигрим, паломник, гость
И мне жить свою жизнь здесь на чужбине.

Чего ж, хоть все старанья приложили
Ты не росла, твои ослабли жилы?
Ведь есть и солнце, и весенние здесь росы,
Но твои ветки смотрят в сторону погоста.

Ты вянешь.
Сохнешь средь цветущей красоты.
Нет жизни там,где не Отчизны дым.
Верное древо.


Не вынесешь изгнанья, грусти тьмы
Ещё чуть осени и слякоти зимы.
Падешь ты мертвой.
Земля всё примет, погребя
Моё ты древо.
Счастливей ль буду  я тебя?


Gdzie winnice, gdzie wonne pomara;cze rosn;,
Ty domowy m;j prostaku, zakopia;ska sosno
Od matki i si;str oderwana rodu
Stoisz sieroto po;r;d cudzego ogrodu.

Jak;e tu mi;ym jeste; go;ciem memu oku,
Bowiem oboje do;wiadczamy jednego wyroku,
I mnie tak;e pielgrzymka wynios;a daleka,
I mnie w cudzej ziemi czas ;ycia ucieka.

Czemu;, cho; ci; starania cudze otoczy;y,
Nie rozwin;;a wzrostu, utraci;a si;y?
Masz tu wcze;niej i s;once, i rosy wio;niane,
a przecie; twe ga;;zki bledn; pochylone.

Wi;dniesz.
Usychasz smutna w;r;d kwitn;cej p;aszczyzny
I nie ma dla ciebie ;ycia, bo nie ma Ojczyzny.
Drzewo wierne!

Nie zniesiesz wygnania, t;sknoty
Jeszcze troch; jesiennej i zimowej s;oty
A padniesz martwa!
Obca ziemia ci; pogrzebie.
Drzewo moje.
Czy b;d; szcz;;liwszy od ciebie?