Мужчыны і жаншчыны, мальчонкі, дзяўчонкі,
Я сёння ішчо одну вешч вам скажу:
"Хай знае Яўропа і нашы падонкі,
Што с німі я больш, ваабшчэ не дружу...
Зачэм яны лезуць у мой агарод,
Быкі і казлы, дажа вшывыя блохі?
У нас цярпялівы і цёмны народ,
Ён без вайны вымірае патрохі...
Я ўсіх уніштожу, хто проціў мяне,
Пускай дажа вякне ці пікне.
Ведзь жызнь беларуса цяпер не ў цане,
Як вылез на свет, дак і знікне...
Мы бедна нядоўга ўжо будзем жыть,
У зямлянкі пайдзем, нас ніхто не прагне.
А вам нада лепш з галавою дружыть;
Бярыце прымер, ну, напрыклад з мяне!..