Тору чы я дорижк Надийц

Васыль Брыль-Кобзар
Да ты ж здурив, Косый!

Поре косыты моложый.
Бо травы выгналы вжэ онь ек
Дошчышча дбайных сподарів,
Шо молюця зь зя сцёся й.

І зном быры косу, старый.
Шэ ж е в тыбэ і пар заклёпок.
І дажэ й, го, клыночок ціл.
А ны вжэ гыньшый крохы.

Ну, да шчо хоч уж, Тігр, робы.
Тобі ж во зарыкы тут гонды
Ны вгроблять гарны косарі
Усі цвыты й корчішк.

Хотя б мні еблычка хто кізц
Во позбырав да мав бы й сыр  впыр.
Да шо ты! В нас зе е сфаі!
А куры й гускы разьві стопчуць.

Ны трэ ныкому ны здохлынь.
Ныекых нам ны пры стішочкаў.
Бо ты жэ, шо, ны бачу? звір.  
Да і в дантіста но зь торчышь.

Шо?! Грайіш на гармоні?
Кому?  Ха-ха! Собі?
А кажыш, ты ны шыз.
Скажы во тый гольшынц.