Быццам брама у сучасны рай, ярка ззяе уначы экран.
Там бяжыць у вiртуальны край басаногая Фрэзi Грант.
Там прывiды старых праграм, бiтых файлау самотны плач.
Мiр лагiчных сухiх дыяграм , сумных графiкау и задач.
Хто ужывае дваiчны код i стварае дзiвосны свет?
Праграмiст, цi наадварот, добры казачнiк и паэт?
Я не ведаю, не пытай, як з'явiлася тут Асоль.
Хто стварыу вiртуальны рай, пасялiу там любоу i боль?
Як, скажы, напрамiлуй Бог, без усякiх табе дзвярэй
I без торных шляхоу - дарог апынууся тут Артур Грэй?
Па аскепках былых праграм, скрозь адзiнки и скрозь нулi,
Усе спяшаецца Фрэзi Грант выратоуваць караблi.