Калi Радiма мая апынецца ў iмгле,
Нехта дiцячыя крыўды апрануя ў мару,
Крыж лёса абрае — граць на скурнай дуде,
Замест паўстання супраць ахвяры.
А потым, калi сорам настане ў душэ,
Здалець задушыць яго ў стане вантробы
ДадАццем галантнасцi мянушцы вайны,
Спасылкай на лепшыя хаты Еўропы.
Усероўна адказ трымаць прыйде за ўсё!
Драма гэта не варта, калi ў межах асобы.
Гарчэй, калi паспее пачварства наружу успрэць,
Каб здаць абаронцаў, iх вылазкi, схроны.
Што палiцай, што падсціланка адна,
Рознiцы маюць не болей за назву.
Але каштаваць наколькi дужа магчы,
Можа той, хто iх не спынiў у напрамку.
Гiсторыя Мiра сведчыць аб тым,
Што ўвесь час, шушара розная бУде спаткацца.
Толькi нАша Радiма значна другiм:
— Перамогай заўсёды над Ёй, у начы партызанскай!
***
Калi Радiма мая апынецца ў iмгле,
Нехта дiцячыя крыўды апрануя ў мару,
Шлях лёса абрае з цемрай на адной старане,
Замест паўстання супраць ахвяры.
***
< 30.10.2011