Амансы; ба , Аксакал, карт кыраным!
Агарыпты шаш тугел сакалдарын.
Коленкелеп козінді карайсын сен,
Комескілеу тарткан ба кос жанарын.
Колына устап тур алі карт таягын.
Беріп еді кудайга ол жубайын.
Биыл келіп баласын алып отыр,
Кайтып онын конілін жубатайын.
Колын алдым , ;Кыраным,кал калай деп.
Сойлер сонда аксакал кібіртектеп.
Узак омір сурама сен алладан,
Жубай берсін тек кана омірлік деп.
Киын екен айрылган дос-жараннан.
Киын екен айрылган оз баланнан.
Барінен де киыны бул омірде,
Жубайыннан айрылып артта калган.
Курсініп соны айтты карап кырга.
Жубайы баласымен жатыр кырда.
Кубірлеп сойлеседі соларменен,
Шет шыгып адамдардан онашага.
Кош сау бол- дедім картка- музбалагым.
Тагдырдын жазганына не кыларсын.
Хош деді ол да маган кібіртектеп,
Колына кысып турып домбырасын.