Чакаю як і ты цяпла,
Але яна, ужо прайшла,
Мая апошняя вясна,
Нажаль.
І не у забаве лета з ёй,
Прабегла сцежкаю адной,
І сэрца страціла пакой,
Нажаль.
Зноу верасень, кастрычнік, сад –
Шыкоуны медны лістапад,
Цяпла апошняга парад,
Нажаль.
Ты зможаш, станеш на крыло,
І стратам і бядзе на зло.
А для меня, ужо прайшло,
Бывай.
Не мала за спіной гадоу,
Ты не шукай маіх слядоу,
Нажаль мой час, ужо прыйшоу,
Бывай.
Ты можаш памятаць, любіць.
Сваечасова адпусціць –
Гэта і ёсць, уменне жыць.
Нажаль…