***

Карпенка Аляксей
Месяцовай ноччу
Промняў льецца раць -
Сьвет міжволі хоча
Ў сон сябе схаваць

Срэбнай гладзьдзю зьліцца
Прагне ўсё і ўсе.
З матыльковых крыльцаў
Ноч пыльцу страсе

На асфальту хвалі,
Стылыя навек.
Сон душу схавае
Пад шатром павек.