Ты адхілі мяне ад цемры, мама,
Прыді, калі на сэрцы змрок.
І да любых нязгод, таксама,
Не дай зрабіць ніводны крок.
Ты будзь са мною безупынку
І целам, розумам, душой.
І уся мая любові скрынка,
Увогуль будзе без краеу.
Хай будзе без адзінай ямкі
Жыцця твайго прамая сцежка.
І не убачыш нават плямкі,
Бо лес твой яркі, як усмешка.