Сонца ранак пазычала? -
Векапомнасць цішыні.
На агнях дых займала.
Тут, у снежаньскія дні.
Сонца пыхнула ружова.
Бокам з поўні праплыло...
Хоць на дахах адмыслова
Сонца, сонца цвіло!..
І, дзе промні, пстрыкнi, знічка,
Што вандруе над ракой, -
Азараецца сінічкай,
А знікае пад дугой
І яднае наваколле
У суцэльныя агні...
Аксамітавае поле!
Аксамітавыя дні!