Атытя подурь, атытя фынтынь...

Максимус Михайлов
Вой мемора кувинтеле-ць спусе пе негындите,
Каре м-ау кутремурат ши нервий мь-ау ынтинс.
Те-ай ынторс фудулэ шь-ай збурат ку клипеле-нсорите,
Лэсынду-мь суб пьепт дурере,фэкут-ай-нтрадинс?

Кэзут-ам ын женункь,тулбурынд бэлтоака микэ.
Ын аер фрунзеле дансау хора,цинынду-се де мынь.
Де пе скаун копачий ле привяу,дин палме бэтынд.
Спре мине н-а-ндрептат привиря нич о рындуникэ.
Ымь ера чудэ,к-атытя дин урм-ау секат фынтынь,
К-атытя подурь с-ау рисипит,трезинд пэмынтул.

Те вей мира:арипиле-мь тотушь ле-ам десфэкут.
Мь-а ажутат крединца,пе каре мь-ау сэдит-о пэринций.
Пе каля луминоасэ м-а-нторс,рэниле ми ле-а кусут.
Ну ци с-а примит,сэ мэ ынечь ын клейосул лут.
Крееру-мь ну вря сэ те скузе,инима-мь бате плынгынд.
Кынд те вей ридика-н сус,ерта-те-вор сфинций?