Дыхае ноч мне чаборам ў твар.
Асалодаю сцісне – вядома знарок .
Бацінкі гатовы пабегчы адсюль,
Ды развязаўся страху шнурок.
Апусцее , да космасу , здобна істота .
Быццам гумовыя рукі і ногі .
Дыхае лёс , ладан курыцца .
Каханне на ганку стаіць і дзівіцца ,
Што тысячу год не магло прытуліцца .
Таньчылі ўсе , я так сама – да млеву ,
Усялякімі думкамі , нават сумневу :
- Каханне ё куфар - без ліхтара ,
Роздум адзіны – таньчыць пара .
I грошы ідуць як вада на млынЕ .
У рэшце мука , да і та не сабе .
Сунецца лёс па гадзінніку стрэлкай ,
Зерне зробіцца хлебам і нават гарэлкай .
Каханне ёсць шчасце , я ведаю , бачыў ,
У жару і ў руху працы духмянай .
Каханне да млын – асалода ад Евы –
Бязмежна любоў – Анёлавы сьпевы.
Шлюб асалода , бо не горка жаданне.
Вяселле , вянчанне - бо ў сведках сам Бог .
Вечны Эдэм . Пажыццёвы астрог .