Памяцi спаленых вёсак

Мария Ючкович
Якая цішыня тут напрадвесні*!
Аж глухну я ад гэтай цішыні.
А некалі ж гучалі ў вёсцы песні
І ў вокнах загараліся агні.

Агні... Агонь!.. Страшэнным напамінам
Мне слова адгукнулася*: агонь!
За што знішчалі* дзетак непавінных?..
Сняжынка апусцілася ў далонь*...

Снег, астудзі ты вогненнае пекла!..
Не!Гэта позна.Толькі стыне кроў.
Не, гэта толькі памяць уваскрэсла.
Не,гэта быллю горкай стала зноў

Напамінанне... І нясцерпным болем
Агонь жахлівы* памяць апаліў...
Мы вогненныя вёскі нашы помнім
І восенню, і ў веснавы разліў.

Прыходзім мы да іх спякотным* летам.
Гарачыня* пажарам б'е у скронь*.
А помнікі хавае мора кветак.
Палае вечнай памяці агонь.

                напрадвесні -- ранней весной
                адгукнулася -- откликнулось
                знішчалі -- уничтожали
                далонь -- ладонь
                жахлівы -- ужасный
                спякотным -- знойным
                гарачыня -- жара
                скронь -- висок