год

Карина Гармаш
Ладонями
чувствуя
жизни ростки,
сжимая покрепче -
чтоб наверняка, -
скорее от радости,
чем от тоски,
слёзы.
Ручей, река...

Улыбка.
Не к стати, на первый взгляд,
но что этот взгляд, когда
в ладонях -
подснежник...
жара...
листопад...
И первая кромка льда.