***
Вьюга по улице стелется,
Хлещет крупой ледяной.
— Дети, сегодня метелица –
Дома побудьте, со мной.
Снежная закипь над сушею –
Нет ни путей, ни дорог.
Выросли дети – не слушают:
Молча – за тёплый порог.
Замерло вслед “до свидания”…
Стыло в душе у меня.
Даже теперь их страдания
Жгучею болью саднят.
И не даёт успокоиться
Сердца встревоженный стук.
Не покидает бессонница:
Взрослым становится внук.
Вьюга гуляет над долами.
Дом в двух шагах не найдёшь.
Внучек, сегодня так холодно!
Внучек! Куда ты идёшь?
*************************************
Перевод с белорусского
Рагавая Галіна Аляксандраўна
***
Даль завірухаю беліцца,
Хвошча крупой ледзяной.
;Дзеці, сягоння мяцеліца –
Дома пабудзьце, са мной!
Далеч кіпіць завірухаю –
Ні пуцявін, ні дарог.
Выраслі дзеці – не слухаюць,
Моўчкі – за цёплы парог.
Бедная, як я патрапіла
Стынь памагчы ім суняць!
Мне і цяпер тыя драпіны
Болем пякучым шчымяць.
Мне не дае супакоіцца
Сэрца збалелага стук.
Не пакідае бяссонніца:
Вунь падрастае ўжо ўнук.
Сыпле завея над доламі
Сцюжай зімовых адзеж.
Ўнучак, сягоння так холадна!
Ўнучак,куды ты ідзеш?!