Мне б навучыцца разумець той боль, які я ад улады маю ... Тады мо неяк замірылася б я з ёю..ладна ўжо. Але штодзён усё новая мне рана перашкаджае думцы гэтай плёну. Здаецца, ёй ўсё - роўна. Мне ... таксама.
Старая рана не саспела загаіцца, новая ўчапілася ў душу апантана . Знявага за знявагаю...Знявага за знявагаю...У кішэнь залезла ўжо па локаць. Шукае там аброць для коніка... Кавалкі моцнай пугі засталіся. Згніла ад велізнай напругі, парвалася ўшчэнт, не вытрымаць нікому той тугі, што мае беларус з гісторыі . Чакаю восені...