Ноч, ціш і цемень - вымі вочы,
Зышло, крый Божа, сёння удыхненне ад мяне
А мне за ім сысці абставіны не раюць
Ляжу: - Як кепска на душы!
Бо вершы із мяне не выцякаюць
Але чакайце...Пачакайце -
Нешта адбылося, зварухнулася жана
І нешта ціхенька бармоча
Прыслухаўся, не, моўчкі нешта сніць яна,
І вуснамі сакоча.
А што прысніцца можа ёй, калі у жыцці
Ёсць шчасце і не iншага не ведала нічога?
Ясчэ раз зварухнулась.
І у ту хвіліну удыхнене у мяне прачнулась.
А што цяпер - папёрлі вершы, нават анямеў,
Хвароба з імі, шмат нябачных музаў
Абняў я сон і удыхнение сваё, і ціхенька яго заюзаў*.
Начная наша вёсачка жыве-
Аж зоркі з неба валяцца ад млЕва.
А выйдзеш ноччу да двару, бывае трэба,
Такая ціш і толькі пах ідзе з кляці,
Дзе дзежка, цеста - месіва, для хлеба !
Заюзаў( рус.англ.) - использовал