Збяру букет я, з восеньскага лісця,
З апалага лісця, лісця залатых.
Прынясу дахаты іх i пастаўлю ў вазу,
Хай нагадваюць мне пра дні былых.
Жоўтыя - кляновыя, ды рабіны галінка,
Да іх багрец ад вяза, алешыны ледзь.
Яркі колер у восені, эх, нябеснай просінь,
У той букет чароўны, мне б яшчэ давесць.
Але дадаць просінь, у той букет из восені,
У той букет прыбраны, мне не ўдалося.
Што ж, і без нябеснай, сінечы бязмоўнай,
Лісця натхненне, па сэрцы прыйшлося.