Тослэр буталган чакларда,
Яфраклар янгыры яуганда,
Салкын жил болытлар апкилсэ,
Син аптырама - димэк Коз килэ!
Алмалар кызара агачта,
Баланнар, милэшлэрдэ яна.
Гомбэлэр эшлэпэ киялэр,
Янгырлар да яусын диялэр.
Коз монсу дип уйлап син йормэ,
Хавага икенче тэм бит керэ:
Вакыт бара, син бердэ ашыкма,
Сонеп калсын шул чак кунелгэ!