21, 09, 2017
Пад настальгію не падставіць шыю хоць! Бо будзе зноў аброць, аглоблі, конь стары, які паўсюль вязе куды не пасьпяваеш пешу ты. Наперад трэба крочыць! Наперадзе спаткае ўжо не ноч , а дзень, і дзеякое сонца. Сама не буду я вяртацца. І тут ужо не магу застацца бо...;