Сняжынка

Николай Карташевич
Сыпле снег.Вестка з неба.Сумёты.
Непакой на душы.Настальгiя.Успамiн.
Год шаснаццаць.Жаданнi.Падзеннi i ўзлёты.
Сэрца б'ецца.Марозна.Сагравае камiн.

Прыляцела сняжынка.Цiха села.Уздыхнула глыбока.
- А-а-а!!?Мiкола?Вiтаю цябе!Я здалёку.
- Ты,Юнацтва? Прабач.Незаўважыла вока.
Не знiкай!Будь са мною!У сцюжу i ў спёку!

Памятаю.Коратка.Толькi фрагменты.
Дзе астатняе?Сцёрта,спалена?Не.
Маладосць…Ценi.Статуi i пастаменты.
Адляцела…Прайшла бокам.Бы ў сне.

Мне за сорак…А можа мне…дваццаць?
Хочаш-вер,а не хочаш–не вер.
Дагарае вуголле.Ночы час.Пара ўкладацца.
Цішыня.Качаргой памяшаў.Стук у дзверы…