Прыгожа там, ды нас няма
Праходзіць восень. І зіма
Скуе ўжо ў люстра лёду
Ракі і возера свабоду!
Згарыць святло над Трацякамі
Заціхне ў грэблю плёскат хваль
Даўгімі цёмны начамі
Навее снегу з дом амаль.
Завее грэблю і дарогу
Ажно да першых да буслоў
Вясной, каб з сэрца зняць трывогу
У Тучу завітаю зноў.