Перебирая наши страсти,
Припомним сгинувших вдали
И по-другому видим краски
Судьбы, и неба, и земли.
Вздохнем, что встречи были редки.
И нас пронзит сильнее слов
Последний лист, скользящий с ветки
В преддверьи зимних холодов.
***
Сустрэчы нашы сталі скарбам.
Успомню тых, што адышлі, –
І ўжо іначай ззяюць фарбы
Жыцця, і неба, і зямлі.
Вярнуць бы ўсё і ўсіх, ды позна.
І больш за словы ўсе таму
Душу кранае ліст апошні,
Што ціха падае ў зіму.
З рускай мовы
пераклаў Мікола Маляўка.