(перевод на белорусский)
Спявай мне, Лондан восеньскі, як мокрымі начамі
Дамы твае пыхатыя, навіслыя над стрытамі,
Глядзяць падслепаватымі, жаўтушнымі вачыма
На панадворкі, цёмныя, газонамі пакрытыя.
Спявай мне, Лондан восеньскі, канцону адзіноты,
Аб тым, як вянуць ісціны за роздумамі нейкімі
Аб тым, як сэрца цягнецца да чысціні і цноты,
Пра вочы прыгажуніны за стуленымі вейкамі.
А ведаеш, мой Лондане, не лей балады сумныя,
Дажджамі мары, бітыя і так даўно прастуджаны.
У пацалункі верыць бы ды ў абяцанні вусныя –
Без шлюбу перад Госпадам, але табе я суджаны...
І косіць пад павекамі мой “виндоўз” скрозь прагалінкі
На гардэн непрыкаяны ... ды на чужыя спаленькі.
______________________
БАРАМУНДА. НАПОЙ МНЕ, ЛОНДОН... (оригинал)
Напой, осенний Лондон, мне, как мокрыми ночами
Дома твои спесивые, нависшие над стритами,
Глядят подслеповатыми, желтушными очами…
На дворики, проросшие газонами обритыми…
Напой осенний Лондон мне канцону одиночества,
Про то, как вянут истины, про то, как дом мне снится и...
О том, как исполняется цыганское пророчество
Про спящую красавицу с пушистыми ресницами…
А знаешь, небо Лондона, не лей баллады грустные,
Мечты, дождями битые, и так давно простужены.
Поверить в поцелуи бы да в обещанья устные -
Мол, Господом не венчаны, но всё ж друг дружке сужены…
Сквозь занавеси-веки косит мой виндоуз маленький
На гарден неприкаянный… да на чужие спаленки …