Усё няпроста... То восень, то зіма, то зноў жыццё на ростанях. Ідзе яно, шуміць, рагоча, дзесь мілатой велічнай сакоча. І не звяртае ўвагі на твае бадзянні ў сумным побыце.
Хацела б я не быць ахвярай. Ды выбраць годны шлях, каб не ламаў мае ён мары...