Закаханыя зоры ля межавых сцежак,
Ля сузор'яў ды Млечнага шляху.
Спяць няведамым сном,
Покуль прыйдзе пара
Нам вяртацца на межы ля Грані.
Ты па Млечнаму шляху
Прайдзешь басанож,
Каб вярнуцца у Храм
Зорнай Вечнасці.
Там не будзе ўжо больш
А ні суму, трывог,
Там цяпло будзе
Ў бязмежнасці.
Калі ласка, вярніся,
Як прыйдзе пара...
Мы ўдваіх пройдзем
Зорным тым шляхам...
Будуць песні спяваць
Нам абодвум вятры...
Будуць зоры свяціць
Каля Храма...
А пакуль зоры спяць,
Бо яшчэ не пара
Нам вярнуцца ўдваіх
Зноў да Храма....