***
Свеціць студзеньскае сонца,
І стаіць маўклівы лес.
Я гляджу ў сваё аконца,
Быццам з сонцам – уваскрэс.
Быццам я на тыя сосны
Сонца променем упаў.
Быццам дзень гэты марозны
Ўсе турботы закаваў.
Быццам боль ён мой суцішыў,
Даў надзею на святло
І на зімнім небе вышыў
Веры белае крыло.
08. 01. 2018 г.