Op een nacht droom je over oorlog.
Ik sleep je alsmaar door loopgraven.
Duisternis rolt zich kleverig en knarsend om je hals.
Wikkel het af! Of snijd, brand het af!
Alleen zo, dat het smartelijk vuur zichzelf niet herinnert
als de stenen tafel of als een plottafel.
Hoewel onze Heer onzichtbaar is, is Hij ziende
en als Hij zo een lot voor je uitschreef,
dat zelfs Hitchcock zou verbleken,
waarom, in godsnaam, hebben we je verleden nodig?!
Alleen om het op de vloer neer te smijten!
Alleen om het over te schrijven … o, nee,
je kunt niet ;;n woord uit je lot weggooien, als uit een lied,
zoals je de hemel niet uit je leven kunt bannen –
het is niet de partijkaart* -
maar, als je kunt kijken naar Hem, dan zul je overleven.
*In het begin van Perestrojka, na 1985, deden veel communisten
in Rusland hun partijkaarten weg en werden meteen ‘democraten’.
***
Через ночь тебе сниться война. Через ночь
протащить тебя надо, как через траншею.
Чёрный цвет, как со скрипом размотанный скотч,
незаметно и липко впивается в шею.
Размотать его или разрезать, и – сжечь!
Только так, чтобы скорбный огонь не маячил,
как скрижали, или как военный планшет.
Хоть незрим наш Господь, но послушай, он – зрячий!
И уж если такую судьбу начертал,
что померк бы от ужаса разум Хичкока,
твоё ушлое прошлое нам – на черта? –
разве что, перечеркнув, оземь грохнуть!
Разве что перебелив… вот уж нет,
из судьбы, как из песни не выкинешь слова,
как не выкинешь неба – оно не партийный билет,
но в него заглянув, жив останешься снова.