Константин Симонов. Жди меня

Аминат Рахаева
Сакъла мени

Сен сакъла, къайтырма мен,
Тилейме, алай сакъла:
Сакъла, мудах этселе
Сары чапракъ жауунла;
Сакъла, къар бурдум этсе,
Кюн къысханда да сакъла,
Сакъла, эсден кетселе
Бары къайтмай къалгъанла,
Узакъ жерледен къагъыт
Келмей къалгъан эсе да,
Хар ким, сакълаудан арып,
Шо тюнгюлген эсе да.

Сен сакъла, къайтырма мен.
Тежеме игиликни
Ол "унут" дегенлеге,
Умутсуз этип сени.
Ана, жаш да ийнансын
Мени жокъ болгъаныма,
Хар тенгим да арысын
Асыры сакълагъандан.
Ала, чагъырдан тартып,
Мени эскерселе да,
Сакъла. Ичме, ашыгъып,
Аякъны берселе да.

Сен сакъла, къайтырма мен
Бар ёлюмге ачыугъа.
"Насыплы эди",- дерле
Мени сакъламагъанла.
Ала ангыламазла
Ичинден бар отланы
Сакълай билгенинг бла
Мени къутхаргъанынгы.
Экибиз билип жалан
Къалай сау къалгъанымы:
Алай уллуду, баям,
Кючю сакълагъанынгы.