Сонейка ласкава грэе
З дахау струменчык бяжыць.
Лес ад цяпла крыху млее,
Глянеш- і хочацца жыць.
Гады бягуць, нібы хвалі,
З кожным дзяньком усе хутчэй.
Многае часам прыносяць.
Душу напауняюць ямчзй.
Думкі, асветлены сэнсам,
Спаць па начах не даюць
Мрояцца, летаюць побач,
Шэпчуць мне прауду сваю.
Скора апрануцца дрэвы,
Траука пачне выглядаць
І на замлі усе жывое
Будзе квітнець і спяваць!