Як я толькі пастарэла,
Дык адразу захварэла.
Сталі балець ныркі, косці
Рэдка стала хадзіць у госці.
У шпіталі мне сказалі,
Што вось гэтую заразу
Нельга вылечыць адразу.
Мне патрэбны гразі, мазі,
Фізкультура, працадуры.
Я ж жанчына хоць куды...
Не памрэш ты ад нуды.
Ды і губа у мяне не дура:
Люблю падводны душ-масаж.
Вось гэта працадура!
А галоуны урач Людзміла
Мне назначала уколы.
Вось сяджу у чарзе, чакаю,
На людзей усіх паглядаю.
І мужчыны і жанчыны,
Кожны па сваей прычыне,
Сядзяць ціха, размауляюць
Усе чаргі сваей чакаюць.
Тут з*явіуся смелы дзед
І дае усім савет:
-Вы, дзяучаты, паглядзіце
Я сівы, але рухавы.
У мяне ёсць да вас справа:
Мне патрэбна гаспадыня.
Удваіх жыць весялей,
На дзве пенсіі лаучэй.
Вось я тут таму стаю.
Гавру вам без прыкрас.
Дайце вы мне свой адказ.
Паглядзела на яго,
Быццам дзяцька нічога...
Што рабіць? Скажыце, людзі,
Можа і прауда лепш мне будзе?