Зоркi

Светлана Быкова
Зоркі на небасхіле,
Зоркі сярод людзей.
Час вымярае мілі –
Зоркі гараць ярчэй.

Памяці чалавечай
Нельга кароткай быць,
Бо з тых вытокаў вечных
Будуць нашчадкі піць.

Лёс песняра-паэта –
Звонка спяваць заўжды.
Высахне рэчка Лета
І адцвітуць сады –

Будзе складаць нанова
Вершы свае паэт,
Бо менавіта Слова
І сатварыла Свет.