Булбул

Рахим Карим
Булбул бўлиб ;олди неча юз минг йил,
Дунёнинг энг гўзал, зўр хонандаси.
Унвони бўлмаса ;ам гарчи ;ар хил,
Са;наси бўлса-да дарахт новдаси.

Хал; шоири эмас эди Хайём ;ам,
Рубоийсин ў;ир минг йилки дунё.
Янги ;ўши; куйлар булбул тонг ма;ал,
Шоирлар шеърисиз куйлайди алёр.

Куйини у ;ар гал ўзи басталаб,
Ўзи чалиб, ўзи этгайдир ижро.
;иргойи ;илади аста жуфтлаб лаб
Мавзуси ;ам ажиб – му;аббат, ;ижрон.

Тингловчиси эса жамики жонзот,
;айвонлар, ўрмонлар, гуллар, майсалар.
Сирли ;ўши;ига тўймас одамзот,
Му;омга шайланар кўнгил, жуссалар.

Куйчи бўлсанг гарчи - булбулдай бўлсанг,
Сенинг овозингдан лол ;олса олам.
Истеъдод лойидан бўлсанг ясалган,
Булбулдай куйласа куйлаган одам!

Яккахон хонанда мисоли булбул,
;ар бир хонишидан янграйди кўнгил.
;ушнинг ;ам чумчу;и бўлгандай думбул,
Чумчу; ;исматидан Ўзинг асрагил.

Санъатда тенг келган йў;дир булбулга,
У фа;ат куйлайди жонли ижрода.
Кўнглини очади у атиргулга,
Баралла куйлайди тини; овозда.